Als meisje werd ik vaak buitengesloten. Zelfs de andere meisjes zeiden: “Waarom speel je met de jongens, ben jij een jongen?” In het begin accepteerden de mensen om me heen het niet. Maar ik ben nog steeds wie ik ben, ik hou gewoon van voetbal.
NISRINE EL HAICHAR
Nisrine’s ripple
Het toegankelijk maken van voetbal voor jonge meisjes en jongens in achtergestelde buurten, het creëren van een nieuwe generatie rolmodellen om positieve verandering te inspireren.
“DAAROM IS FAVELA STREET ZO MOOI. HET MAKEN NIET UIT WAAR JE NAAR SCHOOL GAAT, WAT JE NA SCHOOL DOET, OF WAT JE ACHTERGROND IS. FAVELA STREET SLUIT GEEN MENSEN UIT, WAT NIET ALTIJD HET GEVAL IS, ZEKER NIET VOOR VROUWEN OF MEISJES IN DE SPORT.”
Hoewel ze nog op de middelbare school zit, is de 16-jarige Nisrine ook een toegewijde coach bij Favela Street. Opgroeien in Amsterdam West ontdekte ze op jonge leeftijd haar liefde voor voetbal, door nonstop met haar buren te spelen. Het was toen dat Nisrine zich voor het eerst realiseerde dat ze anders werd behandeld als meisje dat voetbal speelde, maar dat weerhield haar er niet van om de sport te spelen die ze zo liefhad.
Nisrine's onbevangen houding over wie ze is en wat ze doet, wordt ondersteund door haar familie, evenals Najet, een Favela Street hoofdtrainer, die haar aanmoedigde om zich in te schrijven bij voetbalclubs. Na het bijwonen van een voetbalwedstrijd werd Nisrine uitgenodigd om zich aan te sluiten bij het programma door Favela Street-oprichter Rocky Hehakaija. Dit is onderdeel van Favela Street’s missie om een nieuwe generatie sterke rolmodellen te creëren door de kracht van straatvoetbal.
“Voor mij is het belangrijk dat een coach begrip toont. Het gaat niet alleen om het werk doen. Je moet het echt met liefde doen en tijd doorbrengen met de kinderen en hen waarderen om wie ze zijn. Er zijn zoveel soorten kinderen en elke persoonlijkheid is iets wat je als coach in acht moet nemen.”
Door het Favela Street coachingprogramma is Nisrine trots op het feit dat ze haar zelfvertrouwen en stem heeft gevonden. Ze heeft geleerd voor zichzelf op te komen en haar eigen doelen en grenzen te stellen: “In het begin sprak ik niet echt met mensen. Ik zou mezelf isoleren. Nu, na Favela Street, ben ik socialer en zelfverzekerder geworden. Ik sta stevig op mijn voeten en dat is iets waar ik heel trots op ben.”
Sport is altijd een ontsnapping geweest en een plek waar ze zichzelf kan zijn. Nu helpt ze jonge meisjes empowerment te vinden via voetbal, net zoals zij dat deed.